De rol van Vanuit autisme bekeken

Sinds 2013 laat Vanuit autisme zien welke veranderingen nodig zijn in het onderwijs, op de werkvloer, in het sociaal domein en de zorg. Veranderingen waarvan veel meer mensen profiteren dan alleen mensen met autisme.

Knelpunten

De druk om te presteren, aan (sociale) normen te voldoen en steeds sneller te reageren in een complexe samenleving is enorm. Steeds meer mensen ervaren hierdoor problemen, die we soms als het ware uitvergroot zien bij mensen met autisme. Ook is het zorglandschap complexer geworden. Veel ondersteuning sluit niet goed aan bij de behoefte van mensen met autisme, onder meer door een gebrek aan specialistische kennis bij bijvoorbeeld wijkteams, een stereotype beeld van autisme met bijbehorend (vaak niet-passend) stereotype zorgaanbod en onvoldoende domeinoverstijgende, levensbrede ondersteuning. De reguliere zorg is nog sterk gericht op aanpassing van mensen met autisme, in plaats van hen te helpen zichzelf te blijven in de samenleving. Overmatige aanpassing kost veel energie, leidt tot stress en vergroot de kans op uitval.

Wat is er nodig?

Vanuit autisme bekeken analyseert knelpunten en ontwikkelt producten om een nieuwe manier van werken te stimuleren. Wat nu nog mist is de toepassing in de praktijk. Daarom willen we laten zien welke impact een inclusieve en ontwikkelingsgerichte houding heeft voor mensen met autisme en hun omgeving. We doen dat met behulp van ‘actieleren’ op scholen, werkvloeren (waaronder onze eigen organisatie) en in de hulpverlening. Waarbij we echt vanuit de leefwereld van mensen kijken. Daarnaast onderzoeken we hoe deze benadering aansluit bij een veel grotere groep mensen die dreigt uit te vallen door de druk van onze prestatiegerichte samenleving.

Veranderingen op plekken met impact

We zijn aan de slag in maatschappelijke systemen, zoals onderwijs, de zorg en de arbeidsmarkt. Als die systemen minder strikt worden ingericht op ‘de gemiddelde mens’ en meer aansluiten bij individuele behoeften, zullen veel minder kinderen, jongeren en volwassenen uitvallen. Mensen die zich niet volgens het 'standaard' plaatje gedragen of die behoeften hebben die afwijken van wat als ‘standaard’ wordt gezien, hebben bij uitstek een individuele benadering nodig waarbij het gezin, de school, het werk en anderen leren aansluiten op de persoon. Zij laten als het ware uitvergroot zien waar de standaard systemen knellen. Daar kunnen we juist van leren in plaats van deze kinderen, jongeren en volwassenen kwijt te raken.