Mijn kwartjesregen viel na 35 jaar met éindelijk een diagnose (Asperger), omdat ik vastliep in mijn functie(s) en achtereenvolgens in mijn privé. Als ik destijds in mijn werkzame leven een autisme ambassadeur had kunnen benaderen, had het wellicht heel anders kunnen lopen. De gevolgen van mijn niet (h)erkende autisme kostte mij alles, maar heeft mij uiteindelijk nog veel meer heeft gebracht!
Daarom wil ik nu een rolmodel, bondgenoot en bruggenbouwer zijn, ook voor de toekomst van onze kinderen met autisme.
Wat houdt voor jou het ambassadeurschap in?
In de hedendaagse (werk)maatschappij ligt nog steeds de nadruk op autisme als beperking of zelfs als ziekte. Hoe hiermee om moet worden gegaan is vaak nog gebaseerd op standaard (soms achterhaalde) handvatten en generaliserende tot denigrerende tips. Waarbij het voor een werkgever lijkt of je slechts een risico vormt. Daarmee verlies je jouw gelijkwaardig- en volwaardigheid als mens.
Juist dan is het fijn als je eens praten met iemand die weet waar je het over hebt, zonder telkens in herhaling van uitleg te vervallen en voorbeelden blijven aankaarten.
Door zichtbaar te zijn en openheid te geven over mijn autisme streef ik naar destigmatisering, diversiteit en inclusie en wil ik motiveren en een vorm van hoop bieden!