Autisme in onze samenleving

Iedere samenleving heeft zijn eigen cultuur, omgangsvormen en maatschappelijke instituties. Een samenspel van normen, waarden, regels en wetten maken de samenleving leefbaar voor zo veel mogelijk mensen. Kinderen leren van jongs af aan hoe je je gedraagt binnen en buiten het eigen gezin, in de wijk, op school, enzovoort. 

De samenleving is ingericht op de 'gemiddelde' mens

Grote maatschappelijke systemen, zoals het onderwijs en de arbeidsmarkt, hebben veel invloed op de ‘spelregels’ in de samenleving. Dat geeft stabiliteit. Maar spelregels kunnen ook knellen. Vooral als systemen zijn ingericht op ‘de gemiddelde mens’ – voor zover die bestaat. Dan is er geen plek voor mensen die te ver afstaan van dat gemiddelde. Zij krijgen minder kansen of worden zelfs buitengesloten. 

Land van normen en standaarden

Nederland is een georganiseerd land met relatief veel nadruk op normen en standaarden. De druk om allemaal ongeveer hetzelfde te zijn is groot. Verschillen tussen mensen, bijvoorbeeld in gedrag en behoeften, worden niet als iets positiefs gezien.

Veel mensen staan onder druk om zich aan te passen

In onze samenleving staan veel mensen onder druk om zich (vergaand) aan te passen in hun gedrag, sociale interactie en manier van leven. Dat gebeurt thuis, op school, op het werk. Juist mensen met autisme kunnen hiervan veel last hebben of beperkingen ervaren in het dagelijks leven. Vergaande aanpassing belemmert de eigen autonomie en ontwikkeling waar iedereen recht op heeft. 

Aansluiten bij een individu

Er zijn weinig plekken waar mensen met autisme de ruimte en zo nodig ondersteuning vinden om zich op hun eigen tempo en in hun eigen volgorde te ontwikkelen. Er is behoefte aan plekken waar diversiteit het uitgangspunt is en waar mensen in de omgeving – leerkrachten, partners, werkgevers, zorgprofessionals – kunnen aansluiten bij de individuele ontwikkeling van díe ene persoon. Wij willen hieraan bijdragen. 

Gelijkheid is iets anders dan gelijkwaardigheid

Om het recht op autonomie en ‘jezelf zijn’ voor iedereen waar te maken zou de maatschappij meer moeten uitgaan van diversiteit. Iedereen verschilt van elkaar. Dat zou ook het uitgangspunt moeten zijn bij de inrichting van grote maatschappelijke systemen.

Als het onderwijs, de zorg, de arbeidsmarkt en andere systemen voor iedereen even goed toegankelijk zijn, ontstaan plekken waar verschillende mensen elkaar kunnen leren kennen. De samenleving wordt daar sterk van, net als diversiteit de natuur krachtig maakt.

In een inclusieve samenleving is het normaal dat iedereen anders is. Daar hoef je niet gelijk te zijn om gelijkwaardig te zijn.