Even voorstellen: Imane Moussane

Wie ben je?

Afbeelding

Mijn naam is Imane. Ik word deze lente 23 jaar, studeer Koreastudies aan de Universiteit Leiden en heb autisme. Ik hou heel erg van de natuur. Mijn grootste wens is dan ook om later ergens in een klein huis in het bos te wonen. Ik word ontzettend blij van wandelingen, fietstochten, karaoke en herinneringen maken met mijn dierbaren. Maar in de kern ben ik een vrouw die ondanks haar beperkingen, uitdagingen en tegenslagen nooit opgeeft en altijd 110% geeft om met beide benen op de grond te blijven staan. Ik probeer dankzij mijn beste vriendin die ik heb verloren, Laura, altijd het goede in mensen te zien. Ik sta open voor nieuwe inzichten, ben benieuwd naar de verhalen van mensen en wil altijd blijven leren. Ook denk ik als autistische, islamitische vrouw van Marokkaanse afkomst een waardevolle bijdrage te kunnen leveren aan de inclusie van mensen die ‘anders’ zijn.    

Waarom koos jij VAB voor je stage?

Ik heb ontdekt wat mijn passie is en waar mijn interesse ligt: autisme. Ik hoop levensloopbegeleider te worden voor mensen met autisme, want ik heb daar zelf zó veel aan gehad – en nu nog steeds. Ik was op zoek naar een organisatie die zich inzet voor mensen met autisme, omdat ik praktijkervaring wilde opdoen. Tijdens mijn gesprek met voormalig programmaleider Willeke over de visie van VAB wist ik gelijk dat het goed zat. Zij sprak met een enorme passie over inclusie en maatwerk voor mensen met autisme. Niet eerder heb ik me zo kunnen vinden in iemands visie over hoe we anders kunnen kijken naar mensen met autisme, en hoe we als maatschappij alles op alles moeten zetten voor een (neuro)divers en inclusief Nederland. Het gesprek met Willeke zal me altijd bij blijven, want naar aanleiding daarvan koos ik voor VAB.  

Wat hoop je te leren bij VAB?

De komende zes maanden houd ik mij bij VAB voornamelijk bezig met het organiseren en geven van lezingen voor de Koreaanse en Marokkaanse gemeenschap in Nederland. Ik hoop te leren hoe ik mijn boodschap zo goed mogelijk kan overbrengen: dat autisme in verschillende culturen voorkomt en dat mensen met autisme misschien anders zijn, maar niet 'vreemd' en ook een gelijkwaardige behandeling verdienen. Daarnaast hoop ik mee te kunnen lopen met collega’s en een kijkje achter de schermen te nemen. Wie zijn de levensloopbegeleiders van VAB en hoe gaan zij te werk? Hoe ziet een training tot autisme-ambassadeur eruit en wat voor mensen komen daarop af? Hoe ga je om met subsidies en hoe stel je begrotingen op, zodat het geld goed wordt besteed? Waar let je op als je een artikel voor de website schrijft? Allemaal vragen waar ik antwoord op hoop te kunnen geven na afloop van mijn stage.  

Wat betekent autisme voor jou?

Poe, wat niet? In de kern is het niet meer en niet minder dan een andere manier van informatieverwerking van het brein. Maar toch vind ik dat die omschrijving niet alles omvat. Autisme is mijn beste vriend en tegelijkertijd mijn grootste vijand. Het beperkt mij op tal van manieren, maar stelt mij ook tot veel moois in staat. Ik raak bijvoorbeeld snel overprikkeld en daarmee snel vermoeid. Aan de andere kant kan ik me heel goed focussen, zodat ik urenlang  nauwkeurig en gedetailleerd bezig kan zijn met iets wat mij interesseert. 
 

Wist je dat mensen met autisme vaak ook een of meer andere aandoeningen hebben? Ik ben een van die autisten die met meerdere diagnoses te kampen heeft gehad. Dat het tot mijn negentiende heeft geduurd voordat iemand het in mij heeft herkend, zegt veel over de worstelingen die ik vóór die tijd heb gehad. Maar in plaats van daarin te blijven hangen, wil ik zoeken naar concrete oplossingen. Ik wil samen met andere neurodivergente en neurotypische mensen uitzoeken hoe jongeren die in dezelfde situatie dreigen te belanden, ondersteund kunnen worden. Zo kunnen zij ook hun potenties waarmaken.    

 Je studeert Koreastudies. Wat maakt Korea interessant voor jou?

Haha, íedereen stelt mij deze vraag. Ik vond Korea speciaal door de Koreaanse entertainmentindustrie, denk aan K-pop en K-drama's. Maar om eerlijk te zijn ben ik er middels mijn opleiding achter gekomen dat het een land is zoals ieder ander: met zijn vreugde, verdriet, oorlogen en groei. Toch ben ik altijd geïnteresseerd geweest in mensen die voor ons zo ver weg lijken. Waarom denken ze zoals ze denken? Waarom vinden ze wat ze vinden? En waarom gedragen ze zich zoals ze zich gedragen? Die psychologische, sociologische en filosofische aspecten heb ik altijd al interessant gevonden. Mijn studie stelt mij daarbij in staat om het onderwerp autisme toegankelijk te maken voor mensen uit de Koreaanse gemeenschap in Nederland. Er rust bij hen namelijk nog een groot stigma op autisme. En omdat er Koreanen in Nederland wonen die de Nederlandse taal niet goed beheersen, gebruik ik de Koreaanse taal om ook die groep te bereiken.