Imane Moussane blikt terug op haar stage bij Vanuit autisme bekeken

Afbeelding

Inclusie op de werkvloer

Vanwege mijn autisme heb ik gemiddeld net wat langer de tijd nodig om te wennen aan nieuwe prikkels, waaronder mensen, maar ook omgevingen. Mijn collega’s hadden mij echter zó warm verwelkomd dat ik me al snel thuis begon te voelen. Hetgeen wat mij het meeste heeft geholpen daarin, was dat ik me eindelijk eens niet hoefde uit te leggen. Ik hoefde alleen te vertellen wat ik nodig heb en er werd begrip voor getoond. Zo gaf VAB mij de ruimte om bijvoorbeeld niet gezamenlijk te hoeven lunchen, want ik laad veel sneller op als ik even mag wandelen en ergens in de open lucht mag zitten met mijn lunch. Toch werd ik elke keer wel meegevraagd, want bij VAB weten we heel goed dat waar iemand met autisme de ene dag totaal geen behoefte heeft aan sociale prikkels, de andere dag compleet anders kan zijn. Ik heb dit daarom ervaren als het ultieme voorbeeld van inclusie, begrip en maatwerk op de werkvloer.

Werken met hart en ziel

VAB heeft niet alleen in mijn situatie laten zien dat ze experts zijn op het gebied van autisme. Wat ze doen, doen ze met hun hart. En ze doen het nog goed ook. Zo ben ik tijdens mijn stage onder meer in gesprek geweest met Ria, contactpersoon duo’s, die mij vertelde over de aanpak van de levensloopbegeleiding van VAB. Niet werken met ingewikkelde zorgplannen, maar vanuit de behoefte van de persoon. Niet werken met kortdurende indicaties, maar daadwerkelijk levenslang in beeld blijven. En, geen mensen aan elkaar koppelen die het vervolgens niet met elkaar kunnen vinden, maar laat de cliënt een coach kiezen en begin met een ijzersterke start vol vertrouwen in elkaar. Daarnaast, heb ik bijvoorbeeld ook mee mogen kijken bij de autisme-ambassadeurs trainingen die worden verzorgd door Thijs en Marjan. Autisme-ambassadeurs zijn hard nodig in de grote organisaties van Nederland zoals de Belastingdienst en gemeenten. Ze streven naar wederzijds begrip en geven een stem aan de werknemers met autisme in de hoop dat er wordt geluisterd naar de ‘gebruiksaanwijzing’ van iedere werknemer.

자폐증은 무엇일까요?

Het doel van mijn stage bij VAB was het onderzoeken hoe we mensen met een niet-westerse achtergrond in Nederland het beste kunnen bereiken. Ik heb mij wegens mijn Marokkaanse afkomst en opleiding Koreastudies gefocust op de Marokkaanse en Koreaanse gemeenschappen in Nederland. Mijn hoofdopdrachten voor VAB waren dan ook het organiseren en geven van een lezing voor de Marokkaanse gemeenschap en het in elkaar zetten van een informatief filmpje voor de Koreaanse gemeenschap in Nederland. De lezing vond plaats op donderdag 23 mei in Dokhuis, Rotterdam, met als titel ‘Vermoeden van autisme: wat nu?’. Met trots kan ik vertellen dat het een prachtige avond is geworden. Het publiek ging in gesprek met elkaar, want luisteren naar mijn lezing heeft ze aan het denken gezet. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat er meer bekendheid komt binnen de Marokkaanse gemeenschap over autisme, en hoe doorbreken we het taboe?

Bekijk hier het informatieve filmpje voor de Koreaanse gemeenschap. Met dank aan Kieun Bae voor haar deelname aan het interview.

Niet-westerse culturen leren bereiken

Mijn advies aan VAB is het volgende: verschillen in taal kunnen worden ervaren als een barrière. Ga de verbinding aan door je ook aan te passen aan de ander. Doe dit door bijvoorbeeld een filmpje te ondertitelen in het Arabisch, Turks, Koreaans, Chinees etc. Of, creëer bijvoorbeeld een vertaalde pagina op de website met wat VAB graag aan deze doelgroepen wil vertellen. Denk daarnaast aan het aannemen van ervaringsdeskundige (vrouwen) van kleur die hun verhaal kunnen delen en ga eens langs een buurthuis of een moskee bijvoorbeeld, want op die manier spreek je niet vanuit een hulpverlenende rol, maar vanuit gedeelde ervaringen. En dát spreekt mensen aan. Soms willen mensen zich alleen begrepen, erkend en gehoord voelen.

Niet te vergeten, doe onderzoek naar hoe de doelgroep op dit moment denkt over autisme. Dit stelt je in staat om gerichtere informatie te kunnen delen en vragen. Dit kan bijvoorbeeld middels een enquête, literatuuronderzoek, maar ook door mensen persoonlijk te interviewen. Houd daarbij rekening met cultuurverschillen. Zo is het misschien in de ene cultuur gepast om een hand te geven bij kennismaking en in de andere weer niet. Tot slot, een lezing geven is een goede manier om informatie te zenden aan geïnteresseerden. Doe dit op een persoonlijke manier en met een beetje humor af en toe. Hiermee vermijd je een overload aan informatie. En, focus je naast de uitdagingen ook op de positieve kanten van autisme. Die zijn in niet-westerse culturen nog onderbelicht.

Even in het zonnetje zetten 

Ter afsluiting wil ik dit moment benutten om de persoon die mij inhoudelijk heeft begeleid gedurende mijn stage, Martin Schravesande, hartelijk te bedanken voor alle hulp. Je hebt mij onder meer geleerd dat ik fouten mag maken, dat ik de ruimte mag nemen om mijn eigen weg te vinden en je hebt vooral veel vertrouwen naar mij uitgesproken. Ik heb grote bewondering voor je kennis over en hart voor thuiszitters. Ik hoop dat we elkaar mogen blijven steunen in de toekomst.  
 

Bekijk ook: 

●    Kieun Bae, arts-seksuoloog i.o. 
●    Embassy of the Republic of Korea to the Kingdom of the Netherlands (주네덜란드 대한민국 대사관) 
●    Autism Partnership Korea (AP) 
●    Seoul Counseling Center (SCC)