Procesbegeleider aan het woord: Kim Scheerder

Kim Scheerder is sinds 2019 als procesbegeleider betrokken bij Vanuit autisme bekeken. Als ouder van een kind met autisme weet Kim als geen ander wat er nodig is om iemand met autisme goede begeleiding te kunnen bieden: “een gevoel van veiligheid, een open blik, en denken in mogelijkheden.”

Procesbegeleider Kim Scheerder
Procesbegeleider Kim Scheerder

 

Een zoektocht

“Toen ik de vacature voor procesbegeleider voorbij zag komen op LinkedIn wist ik meteen dat ik mijn steentje bij wilde dragen,” vertelt Kim. “Uit ervaring weet ik dat iemand met autisme een begeleider nodig heeft die het hele leven lang naast hem of haar staat, die hem of haar goed kent en waarmee hij of zij samen kan onderzoeken hoe zijn of haar leven zo aangenaam mogelijk gemaakt kan worden.”

Kim begeleidt de groep levensloopbegeleiders in de regio Haarlemmermeer. Sommige levensloopbegeleiders hadden al ervaring in de begeleiding van mensen met autisme, voor anderen was het helemaal nieuw. Toch is het voor iedere levensloopbegeleider een zoektocht. Iedere deelnemer heeft begeleiding op maat nodig, en wat bij de een werkt, werkt bij de ander misschien niet. “En wat nu werkt, werkt over een paar weken misschien niet meer,” zegt Kim. “We zijn allemaal constant het wiel aan het uitvinden, en ik vind het heel mooi dat ik deze groep levensloopbegeleiders daarin kan begeleiden. Ik zie de successen en de worstelingen die zij doormaken, dat is voor mij heel herkenbaar. Het is fijn om deel te zijn van een clubje, samen stappen te zetten en elkaar te helpen.”

Buiten de lijntjes kleuren

Als levensloopbegeleider, of als ouder van een kind met autisme, moet je steeds ‘out of the box’ denken. Kim: “Eigenlijk ben je als levensloopbegeleider steeds de grenzen aan het verkennen. Waar ligt de grens van de deelnemer? Kan ik zijn of haar comfortzone een stukje oprekken? Soms lijken dingen onmogelijk, maar als we het dan tijdens een intervisie bespreken ontstaan er toch allemaal nieuwe ideeën. Soms is het bijvoorbeeld moeilijk om te zorgen voor een gevoel van veiligheid en vertrouwen bij de deelnemer.” Maar ook daar zijn creatieve oplossingen voor te bedenken. “Een mooi voorbeeld hiervan is een levensloopbegeleider die samen met zijn deelnemer is gaan klussen,” vertelt Kim. “De deelnemer vond het heel leuk om te klussen, en er moest nog wat gedaan worden aan zijn dak. De levensloopbegeleider is toen gaan helpen. Je kunt je natuurlijk afvragen of dat hoort bij de taken van een levensloopbegeleider, maar uiteindelijk draagt het allemaal bij aan het vertrouwen tussen de levensloopbegeleider en de deelnemer.”

Onvoorspelbaar proces

Het begeleiden van iemand met autisme blijft volgens Kim een onvoorspelbaar proces: “Ineens kwam corona, en toen zagen we dat sommige jeugdige deelnemers stappen achteruit gingen in plaats van vooruit. Voor hun gevoel kunnen ze dan weer opnieuw beginnen. Hoe krijg je de deelnemer dan toch weer in beweging? Als levensloopbegeleider ben je dan misschien even kwijt wat de deelnemer nodig heeft, dan moet je een stapje achteruit doen en dat opnieuw ontdekken. En het is in deze tijden natuurlijk extra belangrijk om als levensloopbegeleider goed contact te houden met je deelnemer. Ook daar ontstaan in de intervisies creatieve oplossingen voor: wat dacht je van een plastic scherm maken in je auto zodat een deelnemer wel bij je in de auto durft te stappen?” Juist die voortdurende zoektocht naar mogelijkheden vindt Kim fascinerend: “mensen zijn vaak geneigd om te kijken naar de dingen die niet kunnen, maar de levensloopbegeleiders zijn juist op zoek naar manieren om die grenzen op te rekken, en te kijken naar wat er wel kan.”