Liesbeth helpt me onder woorden brengen wat ík wil

Liesbeth is sinds eind 2019 de levensloopbegeleider van Wilma binnen de pilot Levensloopbegeleiding voor mensen met autisme. Liesbeth en Wilma werden aan elkaar gelinkt door procesbegeleider Mirjam. 

De meeste deelnemers binnen de pilot kiezen hun begeleider uit een poule. Vervolgens leren ze elkaar kennen tijdens een klikgesprek. Voor Wilma en Liesbeth liep het, door het toeval, net even anders. “Op een avond van de Autisme Vereniging kwam ik in contact met een groep van volwassen vrouwen die ook autisme hebben,” vertelt Wilma. “Een van hen vertelde over de pilot Levensloopbegeleiding. Ik meldde me aan, en deed een intakegesprek met procesbegeleider Mirjam.” Al snel werd Wilma teruggebeld door Mirjam: ze had iemand gevonden met wie Wilma misschien wel een klik zou hebben. Dat was Liesbeth. 

Een vast aanspreekpunt

Liesbeth: “Ik heb vrij lang niet buitenshuis gewerkt. In die periode heb ik vooral veel geschreven en ook een boek uitgebracht. Maar naast het schrijven had ik ook nog wel tijd om iets anders te doen, iets buitenshuis. Ik vertelde dat aan een vriendin en zij stuurde me toen een link naar de pilot Levensloopbegeleiding.” Beroepsmatig had Liesbeth nog geen ervaring in de begeleiding van mensen met autisme, maar toch was ze gelijk enthousiast. “Het idee achter levensloopbegeleiding vond ik gelijk geweldig,” vertelt ze. “Dat iemand met autisme misschien eindelijk eens een keer in zijn of haar leven een vast aanspreekpunt heeft. Het klonk zo mooi en goed, dat ik gelijk dacht ‘laat ik dit eens proberen’. En toen ik Mirjam belde vertelde ze dat ze net iemand had gesproken met wie ik misschien wel een klik zou hebben. Zo zijn Wilma en ik op een andere manier dan de meeste mensen in de pilot bij elkaar gekomen.”

Een vertrouwensband opbouwen

Al snel ontdekten Wilma en Liesbeth dat het inderdaad klikte. Liesbeth: “Tijdens onze eerste afspraak hebben we ruim een uur in de Stationshuiskamer gezeten. Op het eind bleken we allebei een klik te voelen. Maar dan moet nog blijken of die klik genoeg is om een vertrouwensband op te bouwen. Dat doe je door elkaar regelmatig te zien en te spreken. Ik denk ook wel dat alles valt of staat met die klik, die heb je nodig om samen iets te kunnen bereiken.”

“Ik ben heel blij dat Liesbeth er is. Dankzij haar kan ik beter onder woorden brengen wat ik wil. Ze is als het ware een klankbord voor me."

De klik is dan ook een van de uitgangspunten van de pilot Levensloopbegeleiding voor mensen met autisme. Wilma beschrijft het als een gevoel van vriendschap: “Er zitten wel grenzen aan, maar bij vriendschappen zullen die er ook wel zijn.” Liesbeth vult aan: “Door die vertrouwensband is het logisch dat er een soort vriendschapsgevoel ontstaat. Maar omdat het om een pilot gaat moet je ook dingen bijhouden en invullen over wat je samen doet en waar je aan werkt. Daardoor heb je als begeleider wel een iets andere positie dan wanneer je een vriend/vriendin zou zijn. Ik voel geen werkdruk. In de pilot staat niet vast  hoe je de begeleiding aanpakt. Het is natuurlijk niet vrijblijvend, maar je kunt het grotendeels zelf laten ontstaan en laten gebeuren. Je loopt ondersteunend mee langs de zijlijn en de begeleiding varieert met hoe het leven loopt.” Voor Liesbeth is die flexibiliteit ook een pré: hierdoor kan ze haar rol als levensloopbegeleider binnen de pilot makkelijk inpassen in haar leven.

Afbeelding

Klankbord

Wilma kreeg de diagnose autisme pas op latere leeftijd. Ze vertelt: “Ik heb me altijd aangepast. Ik wist wel dat er iets anders was aan mij, maar wat dan… Toen de diagnose kwam geloofde ik het ook niet helemaal.” Doordat ze zich altijd heeft aangepast weet Wilma soms niet zo goed wat ze zelf wil, en vindt ze het moeilijk om grenzen te stellen. “Ik ben heel blij dat Liesbeth er is,” zegt Wilma. “Dankzij haar kan ik beter onder woorden brengen wat ik wil. Ze is als het ware een klankbord voor me. Zelf vind ik het soms moeilijk om dingen te verwoorden, en als ik dan een idee heb ben ik het alweer kwijt op het moment dat ik de energie heb om pen en papier te pakken. Het is heel fijn dat ik het dan tegen Liesbeth kan zeggen.”

Grenzen en patronen

Wilma vindt het lastig om grenzen te stellen en tijd voor zichzelf te nemen. Dankzij Liesbeth lukt het om af en toe een afspraak af te zeggen of te verplaatsen, en vaker een dag vrij te houden. “Ik vind het soms moeilijk om tijd voor mezelf te nemen en daar duidelijke grenzen in te stellen,” vertelt Wilma. “Liesbeth geeft dan aan dat ik ook tegen iemand kan zeggen dat de afspraak niet uitkomt, of kan vragen of we hem kunnen verzetten. En vaak is dat helemaal geen probleem. Maar zelf zou ik er niet zo snel aan denken om dat te vragen.” Liesbeth vult aan: “Wilma doet dat al zo lang, dat het logisch is dat ze vastzit in bepaalde patronen. Voor mij is het makkelijk om te zeggen dat je het anders aan kunt pakken. Maar ik vind het fijn om te zien dat Wilma het ook echt anders aan gaat pakken.” 

Meedenken

Liesbeth is niet alleen een klankbord voor Wilma, als levensloopbegeleider ondersteunt ze ook bij praktische zaken, zoals bij het organiseren van het huishouden. Wilma vindt het moeilijk om haar huis netjes te houden, en twijfelde daardoor vaak aan zichzelf: “waarom kan een ander zijn of haar huishouden wel op orde houden, en ik niet?” Liesbeth vertelt: “Aan het begin was het voor Wilma daardoor lastig om mij bij haar thuis uit te nodigen. Nu zetten we samen stappen om het huishouden van Wilma beter te organiseren, en mag ik ook bij haar langs komen.” Daarbij geeft Liesbeth Wilma concrete handvatten om zelf aan de slag te gaan. Binnenkort is Wilma’s verzameling kikkers aan de beurt, die gaan ze samen uitzoeken. 

Omdat Wilma ook op psychisch vlak hulp kan gebruiken ondersteunt Liesbeth Wilma in de zoektocht naar een psycholoog die bij haar past. In het verleden heeft Wilma contact gehad met verschillende hulpverleners, maar omdat er met hen geen klik was konden zij niet de juiste handvatten bieden. Liesbeth: “Na de lezing van Vera Helleman bij Vanuit Autisme Bekeken ben ik gaan kijken of er therapeuten werken met gedachtegoed van Vera Helleman,” vertelt Liesbeth, “Toen corona kwam is dat een beetje stil komen te liggen, maar daar willen we zeker nog mee verder.” 

Verrijking

Het zijn van levensloopbegeleider is voor Liesbeth een verrijking: “Door samen te werken met Wilma en dankzij de trainingen en intervisies leer ik nog steeds veel. Het laat me inzien dat ik goed bezig ben. Toen ik hier een half jaar geleden aan begon voelde ik me nog wel eens onzeker, maar nu denk ik ‘dat doe je goed, Liesbeth!’. Het voelt goed, ook omdat ik zie dat het bij Wilma iets doet. Dat zorgt voor een mooie wisselwerking.” Liesbeth weet eigenlijk wel zeker dat ze ook na de pilot aan de slag wil blijven als levensloopbegeleider: “Zolang ik niet heel veel mensen tegelijk hoef te begeleiden, is het goed te combineren met mijn andere bezigheden, zoals het schrijven. En ik gun het Wilma dat ze altijd terug kan vallen op een begeleider, en niet alles zelf hoeft te doen.”

Door privacy redenen zijn namen gefingeerd.