Bart Meijer is sinds november 2019 de levensloopbegeleider van Gijs (23). Gijs wil graag meer durven ondernemen, dus gaan ze regelmatig samen fietsen, bezoeken ze een museum of eten ze samen bij een restaurant. In tijden van corona maken ze een uitstapje naar de fietsenwinkel. Toch gaat dat niet altijd zonder slag of stoot, vertelt Bart.

Vertrouwen

Ada Houben wees Bart op de pilot Levensloopbegeleiding VAB. “Toen de pilot naar Den Haag kwam, vroeg Ada me hoe ik het zou vinden als ze mij zou voordragen als levensloopbegeleider,” vertelt Bart. “Ik heb weinig kennis van autisme, maar Ada vertelde dat het veel meer gaat over hoe ik in het leven sta, mijn openheid en interesse in mensen.”

Openheid en vertrouwen zijn voor Bart dan ook belangrijke uitgangspunten om Gijs in beweging te brengen. “Het mooie van levensloopbegeleiding VAB vind ik dat de klik tussen de levensloopbegeleider en de deelnemer centraal staat. Je werkt echt van mens tot mens. Door mezelf niet boven mijn deelnemer te verheffen zorg ik voor vertrouwen. Als ik bijvoorbeeld niet lekker in mijn vel zit voelt Gijs dat vaak toch wel aan. Dus toen ik in een relatiecrisis zat vertelde ik dat eerlijk. Ik gaf aan dat hij met die informatie verder niks hoefde te doen. Toen we tijdens een volgende afspraak op de fiets zaten, vroeg Gijs - die normaal nooit iets vraagt - ineens: ‘Hoe gaat het eigenlijk met jou, Bart?’. Door zelf ook mijn gevoelens te delen verdiep ik de verbinding met Gijs. Dat zorgt voor het vertrouwen dat we nodig hebben om samen dingen te kunnen ondernemen.”

Succeservaringen

Een bezoek aan een museum was een van de dingen die Gijs graag wilde ondernemen. Op de dag dat ze hadden afgesproken om naar het museum te gaan, trof Bart Gijs in elkaar gedoken en met tranen in de ogen aan. Bart vertelt: “Ik ben toen in alle rust naast hem gaan zitten, en vanuit troost voor zijn gevoel heb ik beweging kunnen creëren. Ik vroeg hem of hij het vertrouwen in mij en zijn moeder kon vinden. En gaf aan dat wij vertrouwen hadden in hem. We spraken een codewoord af dat hij kon gebruiken als hij toch weer weg zou willen. En als iemand hem zou aanspreken, zou ik antwoord geven. Eenmaal in het museum kwam Gijs helemaal los. Hij vertelde over zijn vakanties, en zo hebben we een hele fijne middag gehad. De volgende dag kreeg ik een appje: ‘Hoi Bart, nog bedankt voor donderdag, ik ben blij dat we gegaan zijn en ik vond het ook leuk’. Dat doet me goed, want soms vraag ik me af of iets een wens van Gijs zelf is, of dat hij denkt dat het moet omdat de maatschappij het bij hem oplegt. Dat probeer ik ook altijd wel met hem te verkennen: waarin zit nou echt je intrinsieke motivatie, wil je het zelf of denk je dat het zo hoort?”

Levensloopbegeleiding VAB biedt de levensloopbegeleider de ruimte om te doen wat nodig is, en om op basis van vertrouwen in gesprek te gaan met de deelnemer over wat hij of zij graag wil in het leven. Bart probeert de balans te vinden tussen het respecteren van het tempo van Gijs, en hem pushen om dingen die hij spannend vindt te ondernemen. “Tijdens een intervisie bleek dat sommigen vonden dat ik het misschien te graag wilde, te snel wilde. Soms is het aftasten wat goed is voor Gijs. Ik vaar daarin heel erg op de band die ik met hem heb mogen opbouwen. Maar ik merk dat als ik Gijs net dat zetje geef om over die drempel te stappen, ik hem help om een succeservaring te beleven.”

Trots

Door kleine succeservaringen te beleven kan Gijs zichzelf ook verrassen, zo blijkt als de twee na het eten van een pannenkoek in Meijendel het restaurant uitlopen. “We zaten aan een grote tafel achterin het restaurant,” vertelt Bart. “Toen we weer naar buiten liepen sprak Gijs ineens een familie aan om hen te laten weten dat er een tafel was vrijgekomen. Dat terwijl Gijs eigenlijk nooit iemand aanspreekt! Hij is te bang voor de consequenties. Nu zorgde de goede ervaring die hij had in het restaurant ervoor dat hij er eigenlijk niet eens bij nadacht. Toen we weer op de fiets naar huis zaten, zei ik tegen Gijs dat ik trots op hem ben en dat hij ook trots mag zijn op zichzelf. Hij stamelde een beetje, maar zei het toch: ‘Ik ben trots op mezelf’. Later die middag vertelde hij het ook aan zijn moeder. Ze was in tranen.”

Begeleiden vanuit respect

Gijs heeft pas op zijn eenentwintigste de diagnose autisme gekregen. Al zijn hele leven heeft hij last van angst- en eetstoornissen, waar hij verschillende behandelingen voor heeft gekregen. “Het mooie aan Levensloopbegeleiding VAB is dat we werken vanuit respect voor de deelnemer,” zegt Bart. “We kijken naar wat deze persoon nodig heeft, in plaats van dat we bepaalde doelen opleggen. Als ik doelen zou moeten stellen met Gijs, zou hij heel erg in angst schieten. Doelen leggen te veel druk op, maar je kunt wel naar verwachtingen toewerken. Die ruimte om zich op zijn eigen tempo te ontwikkelen vindt Gijs zelf ook heel fijn: “Ik krijg veel steun en hulp hierdoor, wat ik anders niet had gehad. In andere behandelingen lag de focus op hoe ik dingen zou moeten doen, en werd er niet gekeken naar of ik dit wel kon. Ik vind het fijn dat Bart naar me toe komt en dat we samen dingen gaan doen, en dat ik niet ergens in een kamertje hoef te zitten praten.”

Vind jij ook dat Levensloopbegeleiding VAB een landelijke voorziening moet worden die beschikbaar is voor iedereen met autisme? Betuig dan hier je steun.